Delivering Views #26
Γάιδαροι
Γάλα από ροδόνερο
Τέχνη του Δρόμου
Διαμάχη
Σφύριγμα στο δρόμο
Γυαλιστερά αυτοκίνητα
Φωτογραφίες αποφοίτησης
Κουτί γάτας
Στρατός
Κρεμαστές γλάστρες
Ρίγανη
Εγκαταλελειμμένα μέρη
Τάβλι
Σκονισμένοι Ουρανοί
Σπιτική Λεμονάδα
Γούρια
Πέρα από τα γαλάζια νερά και τους καθαρούς ουρανούς της, το νησί της Κύπρου μπορεί ερμηνευτεί με μυριάδες τρόπους, ανάλογα με το φακό που χρησιμοποιείς για να το δεις. Εκατομμύρια, ατελείωτοι τρόποι να την αντιληφθείς, να την καταλάβεις και να την αφομοιώσεις. Για κάποιους, είναι τα ιστορικά εγκαταλελειμμένα κτήρια, για άλλους είναι το τάβλι στο καφενείο, τα φεμινιστικά γκράφιτι, παλιοί φίλοι, η πινακίδα NO PARKING, ο διαχωρισμός. Για μένα, είναι τα γιασεμιά στις εισόδους των σπιτιών, για σένα, μπορεί να είναι όλα τα παραπάνω, ή τίποτα από όλα αυτά.
Το πώς ερμηνεύουμε έναν τόπο, είτε είναι σε μία ξένη χώρα είτε στη δική μας γειτονιά, βασίζεται στα ενδιαφέροντα μας, τα συναισθήματα, την πνευματική μας κατάσταση, το σκοπό των επισκέψεων, τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και οι ταινίες που έχουμε δει. Ακόμα και τα νέα μπορούν να σχηματίσουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα μέρη γύρω μας.
Ο νέος προορισμός είναι ένας άδειος καμβάς για τα μάτια, και όλα αυτά τα οποία συναντούμε σιγά σιγά δημιουργούν ένα προσχέδιο στο μυαλό. Αλλά τι γίνεται με το «σπίτι»; Το μέρος στο οποίο μεγάλωσες; Πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα αυτά τριγύρω σου, αυτά που τα μάτια σου έχουν συνηθίσει να βλέπουν; Τι θα γινόταν εάν τα ξανα επισκεπτόσουν μέσα από τα μάτια των ξένων περαστικών;
Τα τελευταία χρόνια, το Πολιτιστικό Κέντρο Φανερωμένης 70 συλλέγει εικόνες και κείμενα από τουρίστες που επισκέπτονται τη Λευκωσία και το υπόλοιπο νησί, σε μία προσπάθεια να προσδώσουν νέους τρόπους ερμηνείας του νησιού στους ντόπιους. Σε αυτή τη 26η έκδοση, 10 επισκέπτες μοιράζονται τις εντυπώσεις και αναμνήσεις τους από την Κύπρο, καθοδηγώντας τη ματιά των ντόπιων πάνω σε αυτά που προσπερνά, τι είναι πολύ συνηθισμένο σε αυτή αλλά και τι είναι οικείο. Κάποιες από αυτές που αρπάζουν, είναι γλυκές αναμνήσεις αυτής της γης, άλλες γλυκόπικρες, άσχημες αλλά αληθινές.
Η βόλτα με κάποιον που επισκέπτεται πρώτη φορά την Κύπρο προκαλεί μία νέα προσέγγιση στο πώς βλέπουμε και επεξεργαζόμαστε τα συνηθισμένα για εμάς μέρη. Όποτε με επισκέπτονται φίλοι από το εξωτερικό και βάζω το καπέλο του ξεναγού, με εντυπωσιάζει κάθε φορά πόσες πτυχές της χώρας μου μένουν άγνωστες, ανεπίσκεπτες, αναπάντητες. Το να πίνω κοκτέιλς σε ένα μπαρ στην Παλιά Πόλη της Λευκωσίας ενώ περνούν στρατιώτες αλλάζοντας βάρδιες, δεν είναι τίποτα περίεργο για μένα, έχοντας μεγαλώσει σε μισή πόλη. Στον Ιταλό επισκέπτη μου, ήταν η ανησυχητική πραγματικότητα της σύγκρουσης.
Η βόλτα με έναν επισκέπτη είναι σαν να ανακαλύπτεις την πόλη σου από την αρχή, τα σκηνικά της, τους ανθρώπους της, τις ιστορίες της και τη δομή της, για πρώτη φορά. Όλοι έχουμε υπάρξει ντόπιοι και όλοι έχουμε υπάρξει τουρίστες. Τι θα γίνει αν γινόμασταν και τα δύο με τη μία;
Ντόπιοι τουρίστες, ώστε η περιέργεια και η εξερεύνηση να μη σβήσουν ποτέ.
Ελένη Φιλίππου ( Συγγραφέας/ Δημοσιογράφος/ Φωτογράφος).
Delivering Views #26
Donkeys
Rosewater milk
Street art
Conflict
Catcalling
Shiny cars
Graduation photos
Litter
Military
Hanging plant pots
Oregano
Abandoned sites
Tavli
Dusty skies
Homemade lemonade
Good luck charms
Beyond its blue waters and clear skies, the island of Cyprus can be seen in myriad ways depending on which lens you look at it through. Millions, endless ways of perceiving it, understanding and absorbing it. For some it is about historical abandoned buildings, for others, it’s about tavli games atcoffee shops, feminist graffiti, old friends, no parking, division. For me, it’s about jasmine flowers at garden entrances. For you, it’s about all of the above or none of them at all.
How we interpret a place, be it a foreign country or our neighbourhood, is often based on our interests, our emotions, our mental state, the goal of our visit, the books we’ve read and the films we’ve watched. Even the news can greatly shape how we look at the spaces around us.
A new destination is a blank canvas for the eyes and everything we come across slowly creates its blueprint in the mind. Yet what about home? The place you grew up at? How do you view the surroundings that your eyes are used to seeing? What would happen if you revisited them through the eyes of foreign visitors?
For the last few years, the Cultural Centre Phaneromenis 70 has been collecting images and text by tourists who visit Nicosia and the rest of the island, in an attempt for local residents to interpret their land in invigorating ways. In this 26th edition, 10 visitors share their impressions and memoirs of Cyprus, directing the locals’ gaze on what it overlooks, what it is too accustomed to and what it is familiar with. Some of what they capture are sweet reminders of this land, others are bittersweet, ugly yet real.
Taking a walk with a first-time visitor invites a new approach to seeing our all-too-ordinary spaces. Whenever friends from abroad come to visit me and my tour guide hat goes on, it always impresses me how many aspects of my land can be left unacknowledged, unvisited, unquestioned. Sipping cocktails at a bar in old Nicosia while soldiers walk by changing shifts is nothing bizarre to me, having grown up in half a city.
To my Italian guest experiencing it, it was the unsettling reality of conflict.
Taking a walk with a first-time visitor is as if you are rediscovering your hometown, its scenes, its people, its stories and its structure for the first time. We have all been locals and we have all been tourists. What if we become both at once?
Local tourists so that the curiosity and the exploration never fade.
Eleni Philippou (Writer, Journalist, Photographer)
Delivering Views #26 Mini Series / 10 Narratives on Cyprus
Περιλήψεις:
Brigitte Walk
Ανοίγεις το βιβλίο και βλέπεις ένα γαϊδούρι από το Βουνί. Την Brigitte εντυπωσιάζει η φύση, τα παλιά κτήρια και η στροφή σε αυτό που θεωρούν οι ίδιοι νοσταλγία, που είναι τα απομεινάρια της προβιομηχανικής κοινωνίας της Κύπρου.
Caroline Rosa Lackinger
Η Caroline έβαλε μια μελαγχολική παράγραφο στην αρχή, θέτοντας όλα τα προβλήματα που μας ταλάνισαν το 2020. Μια αιχμή για την πανδημία, το μεταναστευτικό, την Κύπρο ως εμπόλεμη ζώνη.
Dania Stavrou
Ανοίγει το παράθυρο της εμπειρίας της στην Κύπρο μιλώντας για την ταυτότητά της. Είναι Αγγλίδα και Κύπρια μαζί. Της αρέσει η καθημερινότητα στην Κύπρο. Ο τρόπος που μιλά για την Κύπρο είναι λες και περιγράφει κανείς τις ευχάριστες παιδικές του εμπειρίες. Το ευχάριστο μέρος που σου ζητά ο ψυχαναλυτής να πας όταν κλείνεις τα μάτια σου.
Eva Boy
Η Εύα ξεκινά με μια παιχνιδιάρικη διάθεση. Μας περιγράφει πώς η πόλη έγινε η συντροφιά της στις μοναχικές μέρες της πανδημίας. Πως έστω κι αν οι προσδοκίες για μια φοιτήτρια Erasmus είναι διαφορετικές, η πόλη κατάφερε να κλέψει την προσοχή και το ενδιαφέρον της.
Iris Tamar Nibbering
Η Ίρις εκπέμπει ένα ρομαντισμό στο βιβλίο της. Το χρώμα που έρχεται στο μυαλό μου είναι το ροζ. Το αφήγημά της αφορά το πώς ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέοι σχηματίζονται από την πόλη. Ενώ παράλληλα μας δείχνει τις φωτογραφίες της διάδρασης των ανθρώπων με την πόλη και της φύσης με την πόλη.
Κασσάνδρα Σταύρου
Η Κασσάνδρα αντιλαμβάνεται και παρουσιάζει την Κύπρο μέσα από τις λεπτομέρειες, «τα μικρά πράγματα». Μας δίνει την αίσθηση της Κύπρου μέσα από την περιγραφή της καθημερινότητας και των πραγμάτων που όσοι ζουν στην Κύπρου μπορεί να τα έχουν δεδομένα. Η εμπειρία που μεταφέρει έχει μια προσωπική αισθητική.
Λίνα Μπιτσακάκη
Η Λίνα επιλέγει να βάλει τον αριθμό 45 για τίτλο της έκδοσής της. Μεταφέρει την εμπειρία της ως ενάλια αρχαιολόγος στην Κύπρο. Τις ξεχωριστές της φωτογραφίες στο βυθό, την σύνδεσή της με την θάλασσα. Μια σύνδεση που την περιγράφει σχεδόν σαν ερωτική. Ενώ η ίδια χαρακτηρίζει την σύνδεσή της ως το «Κυπριακό μπλε».
Βασιλική Ριαλά
Η Bασιλική ξεκινά με ένα σαρκασμό «Ο θεός ας ευλογήσει τις σύγχρονες ζωές μας». Ο λόγος είναι ότι εστιάζει στις θρησκευτικές εικόνες σε οικιστικά περιβάλλοντα, και τους συνειδητούς ή ασυνείδητους λόγους που τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία.
Λήδα Ρουμάνη
Η πρώτη εντύπωση που δίνει η Λήδα είναι η αγάπη της για την Κυπριακή αρχαιολογία και τη φύση. Μου φαίνεται σχεδόν σαν ένας σαρκασμός το γεγονός ότι επέλεξε να βάλει το ψηφιδωτό με την Λήδα και τον Δία μεταμορφωμένο ως κύκνο. Ένας ύμνος στο παλιό ή το αρχαίο, στην κατάπτωση της κοινωνίας και της πολιτικής κατάστασης στην Κύπρο. Παράλληλα ένας ύμνος στην Κυπριακή φύση.
Ellpetha Tsivicos
Η πρώτες εικόνες που επιλέγει η Ελπίδα έχουν να κάνουν με παραλίες. Χωρίζει το βιβλίο της σε ενότητες. Μοιάζει σαν λαογραφική έρευνα, αλλά από μια προσωπική προσέγγιση, μέσα από τις εμπειρίες της με την γιαγιά και τον παππού της. Μοιάζει ακόμη με ένα επικήδειο λόγο αντί προφορικό όμως, γραπτό με τις αγαπημένες αναμνήσεις σε εικόνες και κείμενο.
Τι κοινό μπορούν να έχουν 10 διαφορετικοί άνθρωποι όταν περιγράφουν τις εμπειρίες τους σε ένα νησί; Τι κοινό μπορούν να έχουν δέκα διαφορετικοί κόσμοι όταν αναφέρονται σε ένα νησί;
Διαβάζοντας το Delivering views ήθελα να λύσω αυτό το ερώτημα.
Έτσι αποφάσισα να μεταφράσω την τέχνη σε αριθμούς, ποιες είναι οι κοινές αναφορές είτε γραπτές είτε φωτογραφικές; Η απάντηση, μου θύμισε τους πίνακες των ρομαντικών καλλιτεχνών και περιηγητών του 17ου αιώνα. Οι τελευταίοι, εύρισκαν το «όμορφο» στα τοπία με τα ερείπια της Ρωμαϊκής και της Κλασσικής εποχής, που τα είχε κυριεύσει ο χρόνος και η φύση. Οι 10 συγγραφείς είχαν πάρει το ρόλο των περιηγητών που έκαναν το «Grand Tour» από την βόρεια Ευρώπη στην νότια και περιέγραφαν το παρελθόν με νοσταλγία. Στα έργα τους απεικόνιζαν μια χαμένη αίγλη που τώρα είχε κατακτήσει η φύση, όπως ο πίνακας του Johann Tischbein, με τον Goethe στη Ρωμαϊκή εξοχή (1787).
Έπειτα σε ένα άλλο επίπεδο θα έπρεπε να ρωτήσουμε, τι παρακινεί τους περιηγητές τόσο των Grand Τours όσο και των Delivering Views να αναζητήσουν κάτι «παλιό» που στα μάτια τους έμοιαζε και καλύτερο; Η απάντηση στα μάτια μου είναι η αλλαγή του τρόπου ζωής. Από την μια οι περιηγητές του 17ου και του 18ου αιώνα είχαν βιώσει την αλλαγή από το αγροτικό τοπίο της Ευρώπης στο αστικό βιομηχανικό τοπίο. Έτσι, κάτι που φαινόταν ανεξερεύνητο και παλιό τους ενθουσίαζε. Από την άλλη οι περιηγητές του Delivering Views προτιμούν να μας δείχνουν τα ερημωμένα τοπία και τα αστικά ερείπια μιας Κύπρου «οικογενειακής», «αγροτικής». Συνεπώς, οι τελευταίοι αναζητούν το «ωραίο» στα ίδια πράγματα αλλά τρεις αιώνες αργότερα.
Γιατί;
Οι διαφορές με τους περιηγητές του “Grand Tour” είναι αυτές που κάνουν επίσης και τη 10η σειρά του Delivering views ενδιαφέρουσα. Το Κυπριακό τοπίο, πέρα από τα ερείπια του Κλασσικού και του Ρωμαϊκού κόσμου χαρακτηρίζεται και από το γεγονός -τομή στη σύγχρονη Κυπριακή ιστορία και συνείδηση. Όπως καταλαβαίνετε, λόγος γίνεται για την εμπόλεμη περίοδο που χαρακτήρισε την Κύπρο τον τελευταίο αιώνα, με αποκορύφωμα τον πόλεμο του 1974. Ο πόλεμος ήταν ένας από τους λόγους που είχε οδηγήσει στην άμεση και απότομη αστικοποίηση του κυπριακού τοπίου. Ταυτόχρονο γεγονός με αυτό ήταν η εγκατάλειψη πολλών οικιών στα αστικά τοπία λόγω του φόβου παραμονής στην εν βρασμώ Λευκωσία ή και της αναγκαστικής μετακίνησης λόγω της πολιτικής κατάστασης. Παράλληλη αλλαγή παρατηρήθηκε και στα αγροτικά τοπία, όπου η αλλαγή των οικονομικών συνθηκών και πόρων ώθησε τον κόσμο στην εγκατάσταση στα αστικά κέντρα για την εξεύρεση εργασίας
Συνεπώς, οι σύγχρονοι περιηγητές του Delivering views βρίσκουν τον ενθουσιασμό για καλλιτεχνική δημιουργία και ανάδειξη της Κύπρου, στο «παλιό» (=σε κάποιες εκδόσεις στα αρχαία κατάλοιπα, σε κάποιες στα κατάλοιπα του 19ου αι.) σε συνδυασμό με την φύση κατά κύριο λόγο. Οι περισσότεροι περιηγητές μας δίνουν τα κτήρια του 19ου αιώνα της Λευκωσίας, τα εγκαταλελειμμένα κτήρια στην επαρχία που έχει ξεκινήσει να επεμβαίνει η φύση. Άλλοι ενθουσιάζονται με τα ανέγγιχτα τοπία. Ενώ οι πιο καλλιτεχνικοί τύποι ενθουσιάζονται με τις λεπτομέρειες οι οποίες αποτελούν απομεινάρια εκείνης της εποχής που δεν βίωσαν αλλά έχουν ακούσει από τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους.
Αναλύοντας περαιτέρω τις προσεγγίσεις των βιβλίων Delivering views, στα επιμέρους θέματα, βλέπουμε ότι μερικούς από τους περιηγητές του απασχολούν και από άλλα, πιο πρόσφατα θέματα, που αφορούν το Κυπριακό περιβάλλον. Τα πιο σημαντικά είναι το μεταναστευτικό και η ισότητα όλων των φύλων. Αυτοί οι αφηγητές, παίρνουν μια εντελώς διαφορετική τροπή από τους περιηγητές τους 17ου αι. Ο λόγος είναι ότι από απλοί παρατηρητές των άψυχων κατάλοιπων, γίνονται ενεργοί παρατηρητές της εν ζωή κοινωνίας της Κύπρου. Παρατηρούν και ταυτίζονται με το περιβάλλον- αγαπούν, λυπούνται, προτείνουν- μας φέρνουν σε ένα ζωντανό διάλογο με την Κυπριακή πραγματικότητα. Μεταφέροντας μας από το εμφανές που είναι μια φωτογραφία ενός τοπίου ή ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου στις εικόνες από προσφυγικούς καταβολισμούς και από ακιδογραφήματα (graffiti) ενάντια στο σεξισμό στους τοίχους της Λευκωσίας. Ξεσκεπάζουν ουσιαστικά την Κύπρο, όχι σαν «ξένοι ιδεαλιστές» αλλά σαν κομμάτια του περιβάλλοντος που καταγράφουν.
Συνοψίζοντας, βλέπουμε ότι οι σύγχρονοι περιηγητές του Delivering Views, αποτελούνται από άτομα της καθημερινότητάς μας. Είναι το κορίτσι που περπατάει μόνο του στους δρόμους της Λευκωσίας ένα δειλινό, η φοιτήτρια του ERASMUS, η φίλη που μένει εξωτερικό αλλά επισκέπτεται τακτικά της Κύπρο, η αρχαιολόγος, η καλλιτέχνης. Από την ελιτιστική σχεδόν τάξη, των κατά πλειοψηφία ανδρών, περιηγητών του 17ου αι., μεταφερόμαστε στην προσέγγιση του τοπίου μέσα από άτομα που βρίσκονται γύρω μας. Η περιγραφή της Κύπρου γίνεται από τα μάτια των ντόπιων, των επισκεπτών, των καλλιτεχνών, των γυναικών δίνοντας μια πολυμορφία στην αποτύπωση και ένα απαράμιλλο ενδιαφέρον στον αναγνώστη.
Αντιγόνη Μιχαήλ
Η Αντιγόνη ασχολείται ενεργά με την εμπλοκή του κοινού στην πολιτιστική κληρονομιά σε εμπόλεμες ζώνες, με στόχο την ανάπτυξη ειρήνης. Έχει σπουδάσει σε προπτυχιακό επίπεδο Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ενώ ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Vrije Universiteit Amsterdam με ειδίκευση στην αρχαιολογία του τοπίου και τη διαχείριση πολιτιστικής κληρονομιάς. Η αγάπη της για την Κύπρο και η αναζήτηση μέσων για προώθηση της πολιτιστικής κληρονομίας στο ευρύτερο κοινό, την ώθησε στην απόκτηση διπλώματος από τη Σχολή Ξεναγών, από την οποία αποφοίτησε το 2020. Τις Κυριακές θα την βρείτε στην κυπριακή ύπαιθρο, ενώ τα απογεύματα θα την δείτε στα στενά δρομάκια της πόλης, προσπαθώντας να ανακαλύψει το «παλίμψηστο» τοπίο της.
Delivering Views #26 Mini Series / 10 Αφηγήματα για την Κύπρο
Abstract:
Brigitte Walk
You open her book and you first see a donkey from Vouni. Brigitte is impressed by nature, old buildings and turning towards what they believe is nostalgia, which is the remnants of the preindustrial society of Cyprus.
Caroline Rosa Lackinger
Caroline opened with quite a melancholic paragraph, discussing thus all the problems that wore us down during 2020. A peak on the pandemic, the refugees, and Cyprus as a war zone.
Dania Stavrou
Dania opens the windows of her experiences in Cyprus by talking about her identity. She is British and Cypriot as well. She likes the everyday life of Cyprus. The way she talks about the island is as if one describes their pleasant childhood memories. The happy place your therapist asks you to go to, after you close your eyes.
Eva Boy
Eva began in a playful mode. She narrates how the town became her company, during the lonely days of the pandemic. That, even though the expectations for an Erasmus student are different, the town managed to attract her attention and interest.
Ιris Tamar Nibbering
Iris radiates romanticism in her book. The colour that comes to my mind whilst reading it, is pink. Her narrative regards the way the world, especially young generations, are being ‘shaped’ through the town. While, in parallel, she shows us the pictures of the interaction between the people and the town, and nature and the town.
Cassandra Stavrou
Cassandra interprets and presents Cyprus through the details, the little things. She gives off a sense of Cyprus through the description of her everyday life and the things that could be taken for granted for someone who lives in the island. Her experience translates her personal aesthetics.
Lina Bitsakaki
Lina chooses number ‘-45’ as the title of her edition. She narrates her experience as a maritime archaeologist in Cyprus. Her unique underwater photographs, her connection to the sea. A connection that is almost described as erotic. While she describes it at ‘the Cypriot blue’.
Vasiliki Riala
Vasiliki begins with the sarcastic comment ‘God bless our contemporary lives’. The reason is that she focuses on the religious imagery in household environments, and the conscious and
unconscious reasons that place these images in specific spots.
Lida Roumani
The first impressions that Lida gives off is the love for Cypriot Archaeology and nature. It seems to me almost ironic that she chose to put the mosaic with Leda and Zeus, transformed into a swan. It is a hymn on the old and the ancient, the fall of society and political situation in Cyprus. Parallelly, it is a hymn on Cypriot nature.
Ellpetha Tsivicos
The first images that Elpida choses have to do with the beaches. She separates the book in chapters. It looks like a folklore research, but on a more personal approach, through her experiences with her grandparents. It is also a strong funeral speech, written one, with lovely memories in pictures and text.
What common traits can be shared between 10 different people, when describing their experiences in Cyprus? What is the common aspect between 10 different people, when they talk about the island?
Upon reading Delivering Views, I wanted to answer this question.
So I wanted to translate art into numbers, the origins of the common references, written or photographic. The answer reminded me of the romantic artists and wanderers of the 17th century. The latter, found the beauty in the landscapes with the ruins of Roman and Classic era, which were taken by time and nature. The 10 authors had taken the role of the wanderer that made the ‘Grand Tour’, from North Europe to South, and described the past with nostalgia. In their work, they portrayed a lost awe that had now conquered nature, like the painting of Johann Tischbein, with Goethe at the Roman suburbs (1787).
Then, on another level, we should ask ourselves, what pushes the wanderers, both of the Grand Tours and of the Delivering Views project, to seek something ‘old’, that, in their eyes, seemed better? The answer, in my perspective, is the change in the way of life. On one hand, the wanderers of the 17th and 18th century had experienced the change from the rural landscape of Europe to the urban industrial one. This way, something that seemed unexplored and old, now thrilled them. On the other hand, Delivering Views wanderers prefer showing us the isolated landscapes and the urban remnants of a another, more familiar and rural Cyprus. Therefore, the latter search for a more ‘beautiful’ aspect, but three centuries later.
Why?
The differences between the wanderers of ‘Grand Tour’ and the ‘Delivering Views’ ones, are those that make the 26th series interesting. The Cypriot landscape, beyond the ruins of the Classical and Roman world, is defined by a very important page in the contemporary Cypriot history and consciousness. As you know, we are talking about the war period that defined Cyprus during the last century, with the peak of the invasion of 1974. This war was one of the reasons that lead to the direct and abrupt urbanisation of the Cypriot landscape. At the same time, an abandonment of many houses occurred, because of fear in remaining at the warzone of Nicosia, and because of the sudden movement due to political reasons. Parallel change was observed in the rural land as well, when the economic change in everyday life and in the sources and raw materials, urged people to move to bigger urban centres to find new jobs.
Therefore, our modern wanderers of Delivering Views enthusiastically found an artistic creation and showcasing of Cyprus, in the ‘old’ (= in some versions in the ancient ruins, and others, in the remnants of the 19th century) in an apparent combination with the nature, more often. Most wanderers are giving us the buildings of Nicosia in the 19th century, the abandoned buildings in the suburbs, onto which nature has started leaving a mark. Some of them are thrilled with the untouched landscapes. Others, more artistic ones are thriller with the details which comprise the remnants of that era that they didn’t live in, but have experienced through the words of their grandparents.
By analysing more the approaches of the Delivering Views books, in their more special thematics, we see that some of these wanderers deal with other, more recent subjects, that regard the Cypriot environment. The most prominent of these are the refugee issue and gender equality. Those narrators take a completely new turn from the wanderers of the 17th century. The reason is that, from simple observers of soulless remnants, they become active observers of an alive and breathing society of Cyprus. They observe and are connected to the environment – they love, get sad, suggest, they bring us into a live dialogue with Cypriot reality. By transferring us from the obvious, which is a photograph of a landscape or an abandoned building, to the pictures of refugee complexes and graffities against sexism on the walls of Nicosia. They uncover Cyprus, not like foreign idealists, but as integral parts of the environment they record.
To sum up, we see that these modern wanderers of Delivering Views are everyday people. It’s the girl that walks in the streets of Nicosia one afternoon, an Erasmus student, a friend that lives abroad but often visits Cyprus, the archaeologist, the artist. From the almost elitist social class of almost exclusively male wanderers of the 17th century, we are transferred to a different approach, that of the people that walk among us. The description of Cyprus is being conducted through the eyes of locals, visitors, artists, through women that offer us a multiformity in recording and an unquestioned interest to the reader.
Antigoni Michael
Antigoni actively engages with involving people in the cultural heritage of the warzone, in an effort to achieve peace. She has received her bachelors degree from the Department of History and Archaeology, University of Cyprus. She then acquired a masters degree in Landscape Archaeology and Cultural Heritage Management from the Vrije Universiteit Amsterdam. Her love for Cyprus and the search for mediums through which she can promote Cypriot cultural heritage, led her to get a Tour Guide diploma in 2020. On Sundays, you will find her at the Cypriot suburbs, while on the afternoon she will be walking through the little Nicosian roads, trying to discover the town’s palimpsest landscape.